Maalesef Türkiye’de gündemden düşmeyen konuların başında rant geliyor. Bugün yerel yönetimler sisteminin tamamen çöktüğü ortada. Türkiye’nin dört yanından benzer iddialar ve benzer kavgalar her gün ajanslara düşüyor. 
Son olarak Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş ile CHP’li Sinan Aygün arasında patlak veren 25 milyon liralık rüşvet kavgası bu durumun ne kadar rezil kepaze bir hale geldiğini de bir kez daha gözler önüne serdi. 
Maalesef bu ülkede yapanın yanına kar kalma durumu özellikle siyasette ve kamuda oldukça yoğun yaşanıyor. 
Geride bıraktığımız süreçte binlerce yolsuzluk uğursuzluk, haksızlık olayına şahit oldu bu ülke çok nadiren o yolsuzlukların hesabı soruldu. Onlar da nereye kadar sorulabildi. 
Çok uzağa gitmeyelim. Daha kısa bir yıl olmadı yerel seçimlerin üzerinden geçen süre. Nilüfer’i 20 yıl yöneten Mustafa Bozbey’in mahkemelerde onlarca davası var. Aldığı cezalar var ancak Bozbey bugün hala sahada siyaset yapıyor. 
Yeşil alanlar ranta kurban edilmiş, onlarca yapıyla ilgili iddialar ortada. Anlamsız zenginleşen onlarca kişi ve müteahhit varken, bunların hiçbiri için ciddi bir hesap sorma olmamış. 
Bu durum sadece Bozbey’le ilgili değil tabi. 
Yerel yönetimlerin doğru ve ciddi bir şekilde denetlenmediği ortada. Bunu bilen siyasetçiler ve yerel yöneticiler de ellerine geçirdikleri gücü sonuna kadar istismar etmekten geri durmuyor. 
Türkiye’nin zaman kaybetmeksizin ceza yasalarını tepeden tırnağı gözden geçirmesi gerekiyor. Bu da yetmez siyasi partiler kanununu, ticaret yasalarını da buna eklemek gerek. 
Bugün belediye meclislerine insanların girmek istemelerinin yegane nedeni oradan bir fayda sağlar mıyım? Düşüncesi. Belediyelerden imar yetkisini alın listelere yazacak insan bulmakta zorlanır partiler. 
Üstelik bugün sistemin geldiği noktada doğru, kent yararına ve milletten yana adım atan yetkililer seçilmişler başkanlar da hedef tahtasına çevriliyor. 
Sistem hırsızı alkışlatırken, doğru ve dürüst iş yapan ya da yapmak isteyenleri tu kaka yapma durumuna gelmiş vaziyette. 
Bilgiye ve belgeye dayanmayan iddialarla insanlar hedef alınır vaziyete gelmiş. Çünkü yapanın yanına kar kalıyor. Hesap verme hesap sorma müessesesi maalesef çalışmıyor. 
Bugün şehirlerin ciddi sorunları varken, şehir rantları maalesef bu sorunların çözümüne gitmiyor. Kişisel raht kaygısı ile bireylerin ya da şirketlerin cebine giriyor. 
Son dönemde Bursa’da ciddi bir düzelme olsa da bunun da çok yeterli olduğunu söyleyemeyiz. Kentlerin bir an önce bütünsel planlama ile ve her kim olursa olsun herkese eşit mesafede bir planlama ile dizayn edilmesi şart. 
Kimsenin şehirlerimizi rant uğruna yok etmesine müsaade edilmemeli. 
Geçen gün Erivan’ı ziyaret eden bir arkadaşımla yaptığımız sohbette bu kentten övgüyle bahsetti. Meydanları yeşil alanları parkları şehircilik kurallarına tam olarak uyularak inşaa edilmiş kentin görenleri hayran bıraktığını söyledi. 
Küçücük Ermenistan’ın başkentinden bahsediyordu. Küçük bir devletin kurallara uyarak sürdürülebilir bir şehir haline getirdiği başkentinden. 
Oysa Türkiye ondan çok daha ilerisini yapabilir ve yapmalıydı. Kentlerimizi rantla gözü dönmüş gruplara teslim etmek yerine kuralları uygulasaydık, bugün bambaşka bir Türkiye’yi konuşuyor olabilirdik. 
Durum bu kadar açıkken, yerel yönetimlerde baştan aşağıya yeniden bir yapılanma şart. Rantı yüksek beton şehirlerde ne değerlerimizi, ne inançlarımızı ne de hayallerimizi yaşatamayız. Bir milleti geleceğe millet bilinci ile taşıyamayız. 
Şehirlerimiz rantla yok ediliyor. Milletimiz beton şehirlere hapsediliyor. Şehirleri şehre benzetmenin zamanı geldi de geçiyor bile…

Kanalİstanbul ve ihanetin yüzleri!

Son haftaların en ilgi çeken konusu Kanalİstanbul… Malum İstanbul Belediye Başkanı olmasına rağmen belediye başkanından çok CHP Genel Başkanı gibi davranan Ekrem İmamoğlu, belediyenin işleriyle uğraşmak yerine polemik oluşturarak Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve hükümeti hedef alarak vaziyeti idare etmenin derdine düştü. 
Göreve geldiği günden beri İstanbul için çivi çakmayan ancak her hafta kamuoyu gündemine başka bir polemik ve skandalla girmeyi başaran İmamoğlu, bu kez Kanalİstanbul projesi üzerinden bir algı operasyonuna girişmiş durumda. 
Bir süredir sesleri çıkmayan Gezi’nin şarkıcı filmci tosunları ve ablaları da yeniden sahne almaya başladı. Kaz dağlarında başlatmaya çalıştıkları ihanet kalkışması tutmayınca sessizliğe bürünen bu süslü müptezeller Kanalİstanbul’a karşı kampanyalar başlatıyor, her gün birisi sahne alıyor. 
Kanalİstanbul teknik ve bilimsel olarak tartışılması gereken bir konu. Bir tarafta da devlet aklının oluşturduğu bir proje. Üstelik ismi yeni olmasına rağmen daha önce de ta Osmanlı döneminden beri zaman zaman gündeme gelmiş ama o günün imkanları ile gerçekleşmemiş bir proje. 
Devlet aklı bu projesi yapmak için gayret gösterirken, bu kıçı kırık ihanet goygoycuları ahkam kesiyor. Sözüm ona devlete karşı bir başkaldırı için zemin yokluyor. Kendilerine de piyasa yapıyor sözüm ona. 
Oysa ipliği pazara çıkmış bu gezinin artıklarının nafile çabaları içine düştükleri pisliğin boyutunu da gösteriyor. 
Kanalİstanbul’la ilgili devlet gereken açıklamaları yapıyor. Üniversiteler, uzmanlar ve konuyla ilgili olan kurum ve kuruluşlarının tartışması ve bir noktaya gelmesi önemli. Ama sarhoş eğlendirmekten başka bir misyonu olmayanların kampanya başlatması sözüm ona kamuoyu oluşturması gerçekten komik ve Türkiye’de muhaliflerin düştüğü durumun acı bir göstergesi. 
Oysa muhalefet ya da bu projeye karşı çıkan siyaset en üst perdeden bu itirazlarını dile getirebilir. CHP, İYİ Parti ya da diğer siyasi partiler genel merkez ve yetkili kurulları aracılığı ile itarazlarını şerhlerini düşebilir. 
Devletin en önemli projelerinden biri, kendisini yapraklara çılgınca alkışlatan bir belediye başkanı ile çevresindeki üç beş şarkısı, artist bozmasının kampanyasına bırakılacak değil herhalde!...