Memurlar için önümüzdeki sene ve ondan sonraki senenin zam oranlarının belirleneceği ‘Toplu Sözleşme Görüşmeleri’nin zamanı gelmiştir. Bu dönem de benim de üyesi olduğum sendika ‘Memur-sen’ bu görüşmelerde ‘yetkili sendika’ olarak masaya oturmaktadır.

Yetkili sendika tüm işyeri çalışanları temsilen toplu sözleşme yapmaya yetkili sendikadır. Yetkili sendikanın imzaladığı anlaşmalardan diğer sendikalardaki üyeler de yararlanmaktadır. Bu seneye kadar öyle olmuştur diye biliyorum.

 

İlk defa bu sene bizim sendika tüm memurlar için istediği şeyler arasına kendi üyeleri olan memurlar için fazladan bir şey istedi. Halen yılda 77 tl olarak ödenen toplu sözleşme ikramiyesinin kendi üyeleri için 200 tl diğer sendika üyeleri için 102 tl olmasını istemiş. Yetkili sendika üyelerinin ikramiyesi yetkisiz sendika üyelerinin ikramiyesinin iki katı olmasını istemiş.

 

Böyle bir şeyi neden istediklerini bilmiyorum. Memur Sen’den arkadaşlarıma sordum:

Tabanda üyelerin böyle bir isteği var mıydı, araştırdım.

Sadece bir arkadaşım ‘Çalışanla çalışmayanı ayırmak lazım’ gibi bir şey söyledi. 900 bin üye sayısına varmak için memur senin çok çalıştığını, elbette ki bu çalışmanın ikramiyeyle ödüllendirilmesi gerekirdi.

Gerisi bu isteğin ayıp ve utanç verici olduğunu söyledi. Bu teklifin ‘Ahlaksız bir teklif’ olduğunu söyleyenler bile vardı. Böyle bir hak alınması durumunda da üyelikten ayrılacağını söyleyenler vardı. Öğretmenler odasında başımızı öne eğdirecek bir istek olarak niteleyen öğretmen arkadaşlarım vardı.

 

Böyle bir talep yasal mıdır, değil midir bilmiyorum. Böyle bir talebin neredeyse her üyenin onaylayamayacağı bir teklif olmasına rağmen hangi akılla bu teklifi yapabildiklerini, taleplerin son şeklinin verilmesi süreçlerinde ‘insaflı’ birilerinin çıkıp ‘Ayıp olur, haksızlık olur, bize yakışmaz’ deyip demediğini bilmiyorum. Umarım demiştir.

Ancak, diğer sendikaların yöneticileri ile ilgili Ali Yalçın’ın girdiği tartışmalarda bunu bir ‘hak’ olarak gördüğü anlaşılıyor:

 

“Bizim için alın terinin her damlası kutsaldır. Velev ki talep bir kuruş olsun. Bunu mücadele edenler bilmeyebilirler. Teklifimiz yeni değil”

 

“Toplu Sözleşme İkramiyesi üzerinden Dayanışma Aidatını gündeme getirip teklifimize 'yeni zannedilmesin' diyenlere hatırlatmak isterim.”

“Teklifin yeni olmadığı doğru. Çünkü 2004 yılında yetkili olarak masaya oturduklarında Kamu-Sen olarak bu kendi teklifleriydi."

Anlaşılıyor ki 2004 yılında Türkiye Kamu Sen benzer bir şeyi kendi üyeleri için istemiş. Türkiye Kamu Sen, eğer geçmişte böyle bir şeyi talep etmişse elbette ki bu talebi eleştirmeye hakkı yoktur.  Ama Türkiye Kamu Sen bu talebi yaptığında eleştirenlerin böyle bir talebi yapması da tutarsızdır. Memur Sen, Türkiye Kamu Sen bu talebi yaptığında ‘böyle bir talebin adaletsizlik’ olduğunu söylemiş midir, bilmiyorum. Belki de ‘hay haay. Bu sizin hakkınızdır. O kadar mücadele ettiniz.” demişse tutarlıdır.

Bu yazıyı yazmaya hazırlanırken ‘Acaba, bu teklif geri çekilmiş olabilir mi?’ diye internette gezinirken sayın başkanımızın şu Tweetine rastladım. Meğer dünyanın her yerinde aynıymış:

“…Yinelemek gerekirse teklifimiz nettir. Yetkili ile yetkisiz, sendikalı ile sendikasız dünyanın her yerinde emeğe saygı gereği ayrıdır."

Dünyanın başka yerlerinde aynı mıdır, bilemem. Dünyanın başka yerlerinde uygulamanın aynı olması da benim içimi rahatlatmadı. Konuyu meşrulaştırmadı.

Bir kere Memur Sen gibi  “Bir medeniyet kaygısı içerisinde bulunan, millî duruş sahibi kamu görevlileri”ni bir araya getirme iddiasındaki bir sendikaya üyelerinin başını öne eğecek böyle bir talep yakışmamıştır.

Herkese verileni almak hakkımızdır. Daha fazlasını istemek ayıptır. Haddi aşmaktır. Kim daha önce istemiş olursa olsun. Dünyanın her yerinde ne olursa olsun…

Her şey para değildir.