Her 20 çocuktan 1'i kekemelik ile karşı karşıyadır

Araştırmalara göre, her 20 çocuktan 1’i kekemelik ile karşılaşıyor. Kekemelik genellikle 2 ila 6 yaşları arasında başlar ve konuşma sırasında hece, ses ya da kelime tekrarları, duraksamalar veya zorlanmalarla kendini gösterir. Bu durumun şiddeti çocuktan çocuğa farklılık gösterebilir ve konuşulan ortam ya da psikolojik faktörlere bağlı olarak değişkenlik gösterebilir.

Kekemeliğin tedavisinde erken müdahale büyük önem taşır. Çocukların erken yaşlarda terapiye başlaması, ileriki dönemlerde bu problemin kalıcı olmasını önlemeye yardımcı olabilir. Çalışmalar, özellikle okul öncesi dönemde başlatılan terapi programlarının kekemelik semptomlarını azaltmada etkili olduğunu göstermiştir. Örneğin, "Lidcombe Programı" gibi yöntemler, ailelerin de sürece dahil edilerek çocukların daha rahat iletişim kurmalarını sağlar.

   Kekemelik sadece konuşma zorluğu yaratmakla kalmaz, aynı zamanda çocukların özgüvenini etkileyebilir ve okul ortamında akran zorbalığına maruz kalmalarına neden olabilir. Araştırmalara göre, bu çocuklarda kaygı ve sosyal izolasyon riskleri artmaktadır. Bu nedenle, sadece konuşma terapisi değil, aynı zamanda çocuklara psikolojik destek sağlamak da önemlidir.

Toplumda kekemelikle ilgili yanlış algıların ve damgalanmanın önüne geçmek için farkındalık çalışmaları gereklidir. Amerikan Konuşma-Dil İşitme Derneği (ASHA) gibi kuruluşlar, kekemeliğin zekâ ya da psikolojik bir sorun olmadığını vurgulamakta ve bu bireylere karşı empati ve anlayış çağrısında bulunmaktadır. Kekemelik, kontrol edilebilen bir bozukluk değildir; bu nedenle çocukların destekleyici bir çevrede büyümeleri önemlidir.

(Sema Yüksel Güngörmez)