Güney Azerbaycan’ın Traktör adıyla bir futbol takımı vardır. Resmi adı Traktör Sazi. Tebriz’de kurulu olan Traktör fabrikasının takıma yardımları dolayısı ile bu adı aldığı anlatılır. Bir futbol takımının traktörle ne kadar ilgisi olursa, Traktör takımının da buraya kadar anlatılan futbol hikayesi ile ilgisi o kadardır. Güney Azerbaycan’da toplumsal bilincin, stadlardan fışkırmış, patlamış hali gibidir. Yüz bini aşkın insanın adeta kendinden geçerek, Fars işgalinin ortadan kaldırmaya çalıştığı bilince, adeta yeniden ruh vermiş gibidir. Traktör, futbol kavramını sanki aklamış, ona yeni bir anlam katmıştır.

Traktör’ün Tebriz’deki stadının adı da “İmam yadigar”. Yetmiş veya yetmiş beş bin kişilik kapasite de olduğu iddia ediliyor. İran’da rejime taraftar toplayacak her türlü sosyal faaliyetin dışında kalanları, rejim haramdır diye yasakladığı halde futbolu ve Traktör’ü yasaklamış değildir. Çünkü onun ile kırk milyona civarındaki Türk nüfusunu, uyuşturma, oyalama, avutma beklentisi vardır. Ancak Traktör şehinşahlık rejiminin beklemediği bir misyonun sahibi olmuştur. Siyasi liderlerin, yazarların, aydınların, tüccarların söylemeğe cesaret edemediği cümleleri, Traktör takımının seyircileri, on binlerce, yüz binlerce taraftarı hep bir ağızdan bağırmaktadır: “Azerbaycan çok yaşa… Kuzeyinle Güneyinle…Ankara-Bakü-Tebriz”. Böylece işgalci Fars rejiminin hileleri, yalanlarını Traktör kendi etki sahasında yok etmiştir. Seyircisine kimliğini hatırlatıp, cesaretle donatmıştır. Traktör Takımı taraftarları, kendisini “Kızıl Kurtlar” diye adlandırmaktadır. Traktör taraftarının bilincinin zekatı kadarı, Türkiye’de birinci ligde oynayan takımların taraftarlarında var mıdır? Öyle bir işaret yoktur.

Traktör tarifsiz bir Türkiye sevdalısıdır. Ama Türkiye’nin belli başlı takımlarında, stadlarında Traktörün adı bile yoktur. Gerçi aksini beklememek lazımdır. Türkiye’nin üç büyük takımı kurucuları Abdülhamit’in adını anarlar mı? Ansalar bile küfür için olabilir. Dolayısı ile bu takımlardan Traktör için, bir kardeşlik, bir vefa, bir kadirşinaslık beklemek gerçekçi değildir.

İşgalci İran şehinşahlığının Dışişleri Bakanı Cevat Zarif, Ermenistan’ın Karabağ’da yenilmesinden büyük rahatsızlık duydu. Çünkü Ermenistan saldırıları ile Kuzeyi meşgul ederek Güney ile ilgilenemez duruma mahkum etmek istiyorlardı. Bakü’de düzenlenen zafer töreninde CB Erdoğan’ın okuduğu şiir için oldukça küstah ve saldırgan bir karşılık verdi. CB Erdoğan, “Topraktan pay olmaz”, “Aras ile bizi ayırdılar” demişti. Soyadında kullandığı Zarif’ten başka hiçbir sermayesi ve nezaketi olmayan Bakan ise “CB Erdoğan’ı tarihi bilmemekle, aslında Aras ile İran Azerbaycan’ın ikiye bölünüp, kuzeyinin İran’dan koparıldığını” iddia etti. Böylece Kuzey Azerbaycan toprak bütünlüğü için tehdidini açık etti. Ermenistan’ın yenilgisinin Fars yönetiminde yol açtığı büyük hayal kırıklığını ortaya koydu. Zarif bu iddialarını, Aras’ın iki yakasında toplanıp biri birlerini selamlayan Azerbaycan halkına söyleyebilir mi? Yahut İmam Yadigar dedikleri stada giderek, orada hemen her hafta bir çeşit bilinç takviyesi alan taraftara bu cümlelerini söyleyebilir mi?

CB Erdoğan, Güney Azerbaycan’ın ünlü şairi Bahtiyar Vahapzade’nin yazdığı şiirinden:

“Aras'ı ayırdılar
Kum ile doldurdular;
Ben senden ayrılmazdım
Zor ile ayırdılar,
Ay Lâçin, can Lâçin,
Men sene kurban Lâçin”,

Bu mısralarda İran’ın toprak bütünlüğü için zarif bir tehdit  çıkardı. Ama aslında tehdit yoktur. Çünkü  bir defa 1828 Kaçar Hanedanlığı ile Rusya Çarlığı arasında yapılan Türkmençayı anlaşması ile Aras Nehri sınır kabul edilmiş, nehrin Kuzeyi Rusya’ya Güneyi ise Kaçar Hanedanlığına bırakılmıştır. Yenilmez, yıkılmaz sanılan Rusya, SSCB yerle yeksan olarak Aras’ın kuzeyi özgürleşmiş iken 1924’de ortaya çıkan Fars işgalinin kıyamete kadar sürüp gideceğini ancak bir Fars hayalciliği iddia edebilir.

Zarif ve arkadaşları Güneyin işgalini ne kadar sürdürebilirler? Onlar için tehlike güneyle sınırlı değildir. Daha bunun Kirmanşah’ı Belucistan’ı, İsfahan’ı, Ahvaz’ı ve en önemlisi Horasan’ı vardır. Ancak CB Erdoğan okuduğu kısa bir şiirler Farsın kulağına zarif bir kar suyu kaçırmıştır. Korkuları çoğalmıştır. Bağırıp şamata çıkarmaları ise mezarlıktan korkanların orada türkü söylemelerinden başka bir mana taşımamaktadır.

Merhum şair Arif Nihat Asya’nın dediği gibi:

"Ağlayın, parmakları nur, sularından kınalı kızlarım;

Ağlasın Meraga göklerinden, Meraga'ya bakıp yıldızlarım,

 şu yakın suların, kolu neden bükülmez,

 Fırat niçin, Dicle niçin, Aras niçin benden doğar, bana dökülmez?"

Aras Nehri, Bingöl-Erzurum’dan kalkıp Azerbaycan’a, oradan Hazar Denizi’ne ulaşır. Aras Türkiye’nin Azerbaycan’a kadim bir armağanıdır. Kardeşliğin, dayanışmanın katıksız su halidir. Aras’ın, Azerbaycan’ı bölmek için bir sınır yapılması geçicidir. Zaten onu sınır yapan Rusya Çarlığı ve Kaçar hanedanlığının günümüzde olmayışı da bu geçiciliğin habercisidir. Aras yalnızca bereketin, rahmetin, kardeşliğin suya dönüşmesidir. Yoksa kardeşleri bölmenin bahanesi ve aracı değildir.

İran’da Azerbaycan Ruhanileri (ilmiye sınıfı) işgalci Farsların hizmetinde ve onların suçlarını örtmenin bir aracısı durumundadır. Gün görmemiş hurafelerle halkı aldatmanın, Fars işgalini meşru bir hak olarak gösterme çabasındadırlar. Dolayısı ile oradaki ruhaniyet ile halkın gönül bağı kopmuştur. Halkın hissiyatından o ruhaniler habersiz olduğu gibi o hissiyatında amansız düşmanıdırlar. Halkın hissiyatının, heyecanının karşılığı Güney Azerbaycan’da Traktör Sazi’dir. Bu nedenle Dünyada bir ilk yaşanmaktadır. Halkı uyutması, avutması için icat edilip kullanılan bir futbol takımı, halkın uyanışı için, halkın yüz yıllardır bastırılan, örtülen özlemlerinin açığa vurulduğu bir alan haline gelmiştir.

Aras Aras han Aras
Bingöl'den kalkan Aras
Al başımdan sevdayı
Hazar'da çalkan Aras.