Noel Baba, dünyanın dört bir yanına iyilik dağıtan, çocuklara umut veren ve sevgiyle tanınan bir figürdür. Her yıl, yılbaşı gecesi, o geceyi simgeler. Ama bu yıl, Noel Baba’ya söylemek istiyorum: Gazzeye uğrama, orada çocuk kalmadı.

Gazze, bir zamanlar renkli, canlı, umut dolu bir yerdi. Gülüşler, oyunlar, masum çocukların neşesiyle dolu sokaklar vardı. Küçük bedenlerin sevinçle koştuğu, hayatın tatlı bir tempo ile aktığı bu şehirde, her şeyin bir rengi vardı. Ama şimdi, o renkler soldu. Gazze, yıllardır süren çatışmaların ve şiddetin gölgesinde acı dolu bir hal aldı.

Bugün Gazze, dünyanın gözleri önünde, yok olan bir yaşamın, silinen bir geleceğin yansıması. O masum çocuklar, yerini kaybolan bir nesle bırakmak zorunda kaldı. Bombalar, her gün, her saat, her dakikada hayatları silip süpürüyor. Gazze'nin sokaklarında, çocukların gülüşleri yok artık. Tüm o çocuklar, birer kayıp hâline geldi. Geriye sadece kırık dökük binalar, yıkık hayaller ve göç eden ailelerin anıları kaldı.

Her yıl Noel Baba, dünyanın dört bir köşesindeki çocuklara hediye dağıtmak için yol alır. Ama bu yıl, ona söylemek gerekiyor: Gazze'ye gitme, orada çocuk kalmadı. Ne yazık ki, çatışmalar ve savaşın acımasız etkileri, masum çocukları bu dünyanın en karanlık köşelerine sürükledi. Onlar, oyuncaklar yerine ölümün soğuk rüzgarlarıyla tanıştılar. Bomboş okullar, terkedilmiş evler ve yıkık hayallerle çevrili bir gerçeklik, Gazze'deki çocukların yaşadığı kader oldu.

Düşünsenize, Noel Baba’nın çantasındaki tüm o neşeli hediyeler, o çocukların gülüşlerine kavuşamayacak. Çünkü orada artık gülen bir çocuk yok. Her birinin yaşadığı travmalar, o eski sevinçleri geri getiremeyecek kadar derin. Hayatın neşesi, bu çocuklardan çalındı. Bu yıl, Noel Baba'nın çantasında sevgi, barış ve güvenlik gibi hediyeler dahi yok. Çünkü bu hediyeleri en çok hak edenler, bir zamanlar hayatla dolu olan ama şimdi hayalet kasabalara dönüşen bu ülkenin çocukları.

Belki de bir gün, bir başka Noel Baba gelip, sadece bu şehir değil, tüm dünya üzerinde barışın hüküm süreceği günleri getirecek. O zaman, belki tekrar çocuklar gülmeye, oyunlar oynamaya başlayacak.

O zamana kadar, bu yazıyı okuyan her birimize düşen sorumluluk; savaşın acımasız etkilerinin en çok çocukları vurduğunu unutmadan, barışı savunmak, sevgiyle büyütmek ve her çocuk için bir umut ışığı yakmaktır…