Emeklilik sistemi, toplumun her kesimini yakından ilgilendiren ve hayatımızın ilerleyen dönemlerinde bize güvence sağlayan bir yapı. Ancak, bu sistemdeki adalet duygusu zaman zaman sorgulanmakta.

Özellikle farklı prim gün sayısı ve miktarlarına rağmen aynı emekli aylığına sahip olmak, birçok kişinin kafasında soru işaretleri yaratıyor.

Çalışma hayatı boyunca yüksek prim ödeyen bir bireyin, düşük prim ödeyen bir birey ile aynı emekli aylığını alması ne kadar adil?

Bu sorunun cevabı, birçok kişinin düşündüğünden daha karmaşık. Prim miktarı, aslında bireyin çalışma hayatı boyunca devlete yaptığı katkının bir göstergesi. Daha yüksek prim ödeyen bir birey, daha fazla vergi veriyor ve sosyal güvenlik sistemine daha fazla katkıda bulunuyor. Dolayısıyla, emekli aylıklarının bu katkıya oranla belirlenmesi gerektiği düşüncesi yaygın.

Ancak, düşük prim ödeyen bireylerin durumu da göz ardı edilemez. Düşük ücretlerle çalışmak zorunda kalan veya çeşitli sebeplerle daha az prim ödeyen bireylerin de emeklilik dönemlerinde insanca yaşayabilecekleri bir gelire ihtiyaçları var. Bu durum, sosyal devlet anlayışının bir gereği olarak kabul edilebilir.

Emeklilik sistemlerinin temel amacı, bireylerin emeklilik dönemlerinde maddi anlamda güvence altına alınmasıdır. Ancak, bu güvence sağlanırken adalet duygusunun da korunması önemlidir.

Herkesin eşit emekli aylığı alması, sosyal devlet ilkesine uygun bir yaklaşım olabilir. Fakat, bu durum yüksek prim ödeyen bireyler açısından haksızlık olarak algılanabilir.

Emeklilik sistemi, toplumsal adalet ve sosyal devlet ilkeleri çerçevesinde yeniden gözden geçirilmelidir.

Farklı prim ödemelerine rağmen aynı emekli aylığını alan bireylerin durumu, adalet duygusunu zedeleyebilir. Bu nedenle, daha adil ve dengeli bir emeklilik sistemi oluşturmak için gerekli düzenlemeler yapılmalıdır.

Unutulmamalıdır ki, adil bir emeklilik sistemi, toplumun tüm kesimlerinin huzur içinde yaşamasına katkı sağlar.