Tarihin taş duvarlı sokaklarında gezinirken, bazen bir şehrin fethi sadece bir zafer değil, bir medeniyetin ilk nefes alışıdır. Bursa da işte böyledir. Osmanlı’nın yükselişini başlatan, imparatorluk hülyalarının kalbinde atan ilk nabız…

Yıl 1326. Orhan Gazi’nin sabrı, stratejisi ve devlet kurma arzusu, Bursa’nın surlarına dayanmış. Ama bu öyle sıradan bir kuşatma değil. Tam on yıl süren bir bekleyiş… Sabırla örülmüş bir kuşatma hattı, diplomasiyle yoğrulmuş ilişkiler ve nihayetinde kan dökmeden teslim alınan bir şehir.

Evet, Bursa kanla değil, akılla fethedildi.

Bu yönüyle Bursa’nın fethi, yalnızca askeri değil; aynı zamanda siyasi bir zaferdir. Dönemin Bizans valisi, şehir halkının Osmanlı yönetimine güven duymasıyla teslim olur. Orhan Gazi, babası Osman Bey’in hayalini gerçekleştirmiştir. Ama mesele yalnızca bir hayali gerçekleştirmek değil, onu yaşatabilmektir. Bursa, fetihle birlikte Osmanlı’nın ilk başkenti olur. Artık orada medreseler yükselir, hanlar yapılır, çarşılar kurulur. Şehir sadece alınmamış, aynı zamanda inşa edilmiştir.

Bir fethin ardından yükselen ezan sesiyle, Türk-İslam mimarisinin ilk örnekleri bu şehirde hayat bulur. Orhan Gazi’nin yaptırdığı camiler, şadırvanlar, hamamlar sadece taş ve harçla değil, bir idealin harcıyla örülür.

Bugün Bursa sokaklarında yürürken, o fetih gününün sessizliğini hâlâ hissedersiniz. Ulucami’nin taşlarında, Kozahan’ın serinliğinde, Tophane’deki türbelerin gölgesinde o vakur sessizlik vardır. Zafer çığlıklarının değil, uzun bir bekleyişin, sabrın ve inancın sesi…

Bursa’nın fethi, bize tarih boyunca unutmamamız gereken bir hakikati fısıldar: Büyük zaferler, sadece silahla değil; akılla, ahlakla ve adaletle kazanılır.

Bugün, geçmişi anmak yalnızca nostalji değildir. O fetih ruhunu anlamak, geleceğimizi şekillendirmek için bir pusuladır.

Bursa’yı fethetmek bir devri açmaktı. Onu anlamaksa, hala mümkün: Şehrin taşında toprağında, kokusunda ve tarihinde…