Ramazan ayına girdiğimiz bu günlerde , bu mübarek ayın sonunda nerede ve nasıl olmak istediğimizi sorgulamalıyız. Ramazan bize ne vermeli? Bunun cevabını bulmak için, onu nasıl yaşamak gerektiğini idrak etmemiz lâzım.

Bu ayın ilk teravih namazını kılarken, ilk sahura kalkarken ve ilk niyeti yaparken, derûnî bir İslâm ikliminin içine girdiğimizi fark etmek gerekir. Ve çıkışta, bu ruh ikliminin bizde bıraktığı izleri muhafaza edebilmek için iradeli olmak elzemdir. Sevgili Peygamberimiz’in (s.a.v.) Ramazan sonunda bizlerin cennetlik insanlar olmamızı istediğini bilmek, bu ayı yaşarken rehberimiz olmalıdır. O’nun şu müjdesi, hepimize umut vermektedir:

“Ramazan orucunu inançla ve karşılığını Allah’tan bekleyerek oruç tutanın geçmiş günahları affolunur.”

Bu hadis-i şerifi şöyle anlamak gerekir: Öyle bir Ramazan geçirin ki, ruhunuzu arındırın, kalbinizi saflaştırın ve cennete lâyık insanlar olun.

Ramazan, bir süzülme, bir arınma ve bir disiplin ayıdır. Bedenimizi ve ruhumuzu kirlerden temizlediğimiz, manevi anlamda yükseldiğimiz bir zaman dilimidir. Oruç, imsakle başlar; bu, iradenin gücünü hissettiren bir disiplindir. İçimizdeki hırsı, öfkeyi ve kötülükleri dizginleme fırsatıdır.

Hadi soralım kendimize: Şeytanlarımızı zincire vurabiliyor muyuz? Öfkelerimizi kontrol edebiliyor muyuz? “Ben oruçluyum” diyerek kendimizi daha iyi bir insan olmaya yönlendirebiliyor muyuz? Eğer bunları başaramıyorsak, Ramazan’ı yeterince değerlendirdiğimiz söylenebilir mi?

Ramazan, namazı yeniden idrak etme ayıdır. Sahurla birlikte seher vakitlerini hayatımıza katma, ibadet şuurunu derinleştirme fırsatıdır. Günde beş vakit huzura çıkarken, gerçekten arınmışlık hissiyle mi yöneliyoruz? Ramazan’dan çıkarken, namazın huzurunu kuşanabilmiş miyiz? Eğer bu ay, Allah’ın huzurunda bir yenilenme duygusu oluşturmadıysa, eksik bir Ramazan geçirmiş olmaz mıyız?

Ramazan, Kur’an ayıdır. Hayat kitabımızı okumak, anlamak ve hayatımıza rehber edinmek için en özel zamanlardan biridir. Ayet ayet, kelime kelime Kur’an’ı özümsemek ve onun rahmetinden nasiplenmek gerekir. Eğer Ramazan’dan çıkarken içimize Kur’an’ın ışığı düşmediyse, bu ayı gerçek anlamda yaşamış olur muyuz?

Ramazan aynı zamanda paylaşma, dayanışma ve toplumsal bilinç ayıdır. Açları, yoksulları, yetimleri ve düşkünleri hatırlama zamanıdır. Müminin en hayırlı ameli, bir kalbe sevinç taşımaktır. Bu ayda, yetimlerin başını okşayabildik mi? Mahzun gönülleri şenlendirebildik mi? Bir yüreğe su serpebildik mi? Eğer bunları yapmadıysak, Ramazan’ın ruhunu tam olarak yaşayabildiğimizi söyleyebilir miyiz?

Ramazan’ı gün gün, saat saat, an be an yaşamak gerekir. Oruç, içimizde büyüsün; namaz, kalbimizi sarsın; zekât, mallarımızı ve ruhumuzu arındırsın. Bu ayın sonunda, gerçekten cennetlik insanlar olmayı başaralım. Cennetlik toplumlar oluşturmak için bu ayı bir fırsata çevirelim.

Ramazan bize ne vermeli? İşte cevap: Bizi daha iyi bir insan yapmalı.