Ortalama bir insanı doyurmak için günde 1-2 kilogram  civarında besine ihtiyacımız var (buna su dahil değil). Yani Dünya'daki herkesi doyurmak için yılda 3.5-4 milyar ton besin üretmemiz gerekmektedir. Teknik olarak, Dünya'da açlığın olması için bundan az bir üretim olmasını bekleriz. Tam tersine, Dünya'da yıllık gıda üretimi 4 milyar ton civarındadır ve insanların ihtiyacının üzerindedir. Yani şu anda Dünya genelinde üretilen gıda miktarı, herkesin besin ihtiyacınız karşılamaya yetmekte ve hatta artmaktadır!

Sorun nerede?

Dünya'daki açlık probleminin nedenleri çok katmanlı ve karmaşıktır; ancak bu problemin ortaya çıkmasına sebep olan en belirgin nedenlerin hepsi sistemik problemlerdir: 
Üretilen gıda Dünya'ya eşit olarak dağıtılmamaktadır,
Dünya genelinde muazzam bir düzeyde gıdanın çöpe gitmektedir 
Tarım alanları verimsiz olarak kullanılmaktadır.
Dünya'daki her bireyin kendisi ve ailesi için yeterli besin, giyinme, barınma, tıbbi hizmetler ve gerekli sosyal hizmetlere erişim hakkı olduğunu söylese de, Dünya'da üretilen besinlerin insanlara dağıtımı konusunda endişe verici düzeyde bir eşitsizlik söz konusudur. Bu eşitsizlik; sosyoekonomik gelişim örüntüleri, uluslararası ticaret ve doğal kaynakların yeterliliği ve dağıtımı ile doğrudan ilişkilidir.

Her ülkenin kendi kaynakları ve yetenekleri kadar üretebileceği, dolayısıyla daha çok üretenlerin daha az üretenlerle yiyeceklerini paylaşma zorunluluğu olmamasıdır. Gezegenimiz, herkesi besleyebilecek kadar besin üretirken, yüz milyonlarca insanın açlık sınırının altında bir yaşam sürmesi kabul edilebilir değildir. Bu sorun, derhal ortadan kaldırılmalıdır. Onlarca farklı araştırmanın tekrar tekrar ortaya koyduğu üzere, gezegenimizin herkese yetecek kadar besin üretmenin ötesine geçip, herkesin refahını yüksek standartların üzerinde tutma konusunda hiçbir problemi bulunmamaktadır.

Türkiye 77 milyon hektar karasal alanıyla Avrupa’da Rusya’nın ardından en geniş karasal alana sahip ülke. Topraklarımızın yüzde 31’i tarım alanı olarak kullanılıyor. Ne var ki birinci ve ikinci sınıf tarım toprağımız yetersiz. 

Topraklarımızın yüzde 6.6’sı her türlü tarıma ve işlemeye elverişli birinci sınıf tarım arazisi. Yüzde 9’u işlemeli tarıma orta elverişli ikinci sınıf tarım toprağı durumunda. Toplamda tarım alanımız az iken değişik nedenlerle olanı da koruyamıyoruz.  Verimli bazı tarım arazileri tarım dışı amaçlarla kullanılıyor. Buna karşılık orman ve mera olarak kullanılması gereken 6 milyon hektar kadar arazide ise işlemeli tarım yapılıyor. 

Tarım alanlarının şehirleşmeye ve sanayi tesislerine dönüştürülmesi tarım alanlarının azalmasına yol açıyor. 

Tarım alanlarının amaç dışı kullanımında ilk sırayı sanayi alıyor. Sanayiyi, konut, turizm, madencilik ve ulaştırma amaçlı kullanımlar izliyor. Sanayi tesisleri çoğunlukla verimli araziler üzerinde kuruluyor. Meyvecilik için kullanılan tarım alanı genişliyor.. Özellikle zeytin üretiminde önemli artış var.  Meyve ve sebzedeki üretim artışı, ekonomik örgütlenme yetersizliği ve güçsüzlüğü nedeniyle yeterince değerlendirilemiyor.