Son bir haftadır ülke gündeminde bomba etkisi oluşturan gri pasaportla insan kaçakçılığı, bir kez daha özellikle yerel yönetimler reformunun ne kadar elzem olduğunu bir kez daha gözler önüne serdi. 

Şöyle bir geriye dönük baktığımızda son yıllarda en çok yerel yönetimleri konuşuyoruz. Ve ne yazık ki büyük bir oranda da olumsuzlukları konuşuyoruz. 
Bu köşeden bir çok yazı kaleme aldım özellikle STK’larla ilgili ve bunların asalak gibi devlet kurumlarına çökmeleriyle ilgili. 
Ancak bu ilişkilerin bu kadar ağır sonuçları olan çok korkunç bir hal alacağını doğrusu tahmin etmek o kadar da kolay değildi. 
Ancak tabi sorun sadece STK-Belediye ilişkilerinde değil. 

Bugün Türkiye’nin her yanından rant feryatları yükseliyor. Yerel meclisler maalesef rant nedeniyle daha çok müteahhit, emlakçı vs gibi rant odaklarının temsilcilerinin hakimiyetine girmiş durumda. 
Dahası haftası geçmiyor bir hafriyat nedeniyle başka binalarda oturan insanların yaşadıkları tehlike ve korku, İsraf, gereksiz ve rantabl olmayan yatırımlar, hizmetin değil isimlerin reklamları için harcanan tonlarca para, kişilere ve zümrelere özel uygulamalar…
Ne yazık ki, belediyeler devleti kemiren adeta kara delikler olmuş durumda. 
Tabii ki çok iyi örnekler de var ama kötü örneklerin sayısının yanında oransal olarak çok düşükler. 
Dahası zaten devlet kanunlarla, kurullarla işleyen bir sistem olduğu için bütün örneklerin aşağı yukarı benzer olması gerekirken, ne yazık ki bu öyle olmuyor. 
Bugün, yerel yönetimlerde siyasi parti gözetmeksizin ciddi bir çürüme ciddi bir dağılma olduğunu herkes görüyor. Dahası milletin inancı gün geçtikçe eriyor. 
Milletin inancını kaybettiğiniz anda da zaten olması gereken umutlar yok oluyor. 

Hasılı uzun lafın kısası zaman kaybetmeden yerel yönetim sisteminin tepeden tırnağa yeniden dizayn edilmesi şart. Dahası Valililer ve kaymakamların da biraz daha etkin olacakları bir sistem oluşması da önemli. 
Son yıllarda özellikle özel idarelerin de kapanmasıyla birlikte Valilik ve kaymakamlık makamları biraz daha kendi içinde faaliyetlerini sürdüren, halkla iletişimi daha zayıf hale gelen makamlar haline geldi. 
Dahası siyasetin yükselen gücü bu kurumları daha çekingen daha suya sabuna dokunmayan bir görüntüye bürüdü. 
Oysa devletin şefkati de devletin yüzü de Kaymakamlar ve valiler olmak durumunda. Halkın içinde sürekli halkla beraber olması gereken yöneticiler bu makamlardakiler. 
Siyasetin etkinliğinin artması ile birlikte vali ve kaymakamların pasif duruma geçmeleri kamu kurumlarında da son yıllarda ciddi bir laçkalığın, ciddi sıkıntıların ortaya çıkmasına neden oldu. 
O nedenle de kimsenin kabul edemeyeceği o patates çuvalı ile poz verme görüntüleri yansımaya başladı.

Çok yazık. 

Ne yazık ki devletin bürokratları artık devletin işine milletin işi diye bakmaz oldu. 
Siyasi bekalarını nerede görüyorlarsa oraya yönelik bir kendini gösterme ve ona göre tavır alma durumu ortaya çıktı ki bu devletin ciddi anlamda deforme olmasına da neden oluyor. 
Bir yanda her geçen gün artan gücü ve katlanan değeri ile hızla dünya devleti olmaya giden bir Türkiye Cumhuriyeti, bir yandan yerel yönetimler deresinden bir türlü atlayamayan ve bu sorunu kangrene dönüştüren bir Türkiye.